Choreografia roślin

Projekt „Choreografie roślin” powstał w czasach, gdy sztuczna inteligencja, jak ChatGPT, coraz bardziej wpływa na nasze życie i środowisko. Technologiczne zmiany nieodwracalnie modyfikują relacje między ludźmi, roślinami i technologią, tworząc nowe formy współistnienia w ekosystemach. W obliczu tych zmian choreografia stała się narzędziem do zrozumienia i nawiązania relacji z otoczeniem, w tym z roślinami i innymi nie-ludzkimi istotami.

Projekt opierał się na posthumanistycznym założeniu, że ciało ludzkie jest tylko jednym z wielu elementów świata, a nie jego centralnym podmiotem. Twórczynie projektu, inspirując się badaniami Magdaleny Zamorskiej, skupiły się na etyce postantropocentrycznej, która promuje szacunek dla wszystkich form życia i troskę o wspólne tworzenie świata.

Performans badał fizyczną i relacyjną obecność ciał ludzkich i roślinnych, integrując różne elementy środowiska, takie jak gleba, wiatr i woda, w procesie budowania choreografii. Projekt zaprezentowany w Parku Oliwskim stał się formą wydarzenia, gdzie rośliny były aktywnymi uczestnikami, a nie tylko tłem.

Projekt przyjął formę audialnego spaceru po parku, gdzie uczestnicy, korzystając ze słuchawek, podążali za narracją prowadzącą do tworzenia relacji z otaczającymi elementami parku. Instrukcje zachęcały do aktywnego doświadczania ruchu, dźwięków i obrazów, co pogłębiało świadomość ciała i obecności w przestrzeni.

Performans był zaproszeniem do dialogu z innymi ciałami i językami, poszerzając percepcję na ekosystemy i ekologiczną partycypację. Widzowie stali się współtwórcami wydarzenia, które zamazało tradycyjny podział między artystą a odbiorcą sztuki. Projekt “Schronienie – klimat, migracje, dziedzictwo” stanowił kontekst dla “Choreografii roślin”, łącząc badania, edukację i sztukę w obliczu zmian klimatycznych i społecznych.